nakakainis at nakakabahala.

ito ang naramdaman ko nung may tumawag sa akin nung isang linggo mula sa regional office namin na di daw ako makakakuha ng e-card sa gsis kasi naman may problema pa ang records ko.

this weekeand was such a blast! though i did not go home, i still enjoyed a new and thrilling experience here in boracay.

living in a country as diverse as ours is one great blessing. and to experience it first hand with much awe and excitement is such an understatement to say the least.that’s why when the opportunity finally came for me to visit one of the top destinations on my list, i immediately grabbed it without second thought.

totoo pala ang sabi nila na kahit anong ingat mo kung ang ibang tao hindi naman nag iingat eh aksidente pa rin ang kahihinatnan mo.

parang ganun na nga ang nangyari sa akin kagabi. i was driving home when i was caught in a heavy traffic dahil sa isang rally ng isang kandidato dito sa amin na wala na naman maipagmamalaki kundi puro kayabangan nung doj secretary pa siya. anyway di naman ako botante sa distrito nya kaya wala akong pakialam.

almost 30 minutes nang usad pagong ang mga sasakyan nang biglang may bumanga sa likod ng sasakyan ko. dahil nga usad pagong eh medyo mahina lang naman ang pagkabangga. gayun pa man, aksidente pa rin yun. buti na lang at nka seatbelt ako.

mejo na shock ako ng konte dahil first time ko ma sangkot sa isang aksidente. pero syempre di ko pinakita yun nung bumaba na ako ng sasakyan para kausapin ang bumangga sakin. astig at parang ayaw magpaawat. feeling lang yun syempre. hehehe

ang ending,magkakilala pala ang sister ko at ang bumangga sakin. kaya ayun, mas napabilis ang usapan.

ingat na lang lagi mga friends. sana di mangyari sa inyo ang nangyari sakin.
🙂

walk with me. to a future with no assurance and promises.

hold my hand. for i might get lost.

stay with me. i can’t give you the world but i’ll make sure you’ll be happy.

laugh with me. that would ease every burden we’ll encounter.

bagong taon nga pero eto isang di kagandahang entry naman ang unang post ko sa buwan ng pebrero. nawala ako at napabayaan ko tong bahay ko the whole month ng january dahil na rin sa sobrang busy sa trabaho. ni pag open na lang ng facebook account ko eh di ko magawa at ang pag puksa sa mga zombies gamit ang deadly plants eh di rin matuloy-tuloy dahil sa trabaho. sobrang dami ng trabaho..huhuhu.
eh sino ba naman ako para magreklamo sa boss ko? ito ang ikinabubuhay ko eh kaya i’ll just make the most out of it na lang. sana lang matapos ko ang lahat ng dapat tapusin o kaya mag hire na ng bagong employee para naman may tutulong sakin bago sumapit ang april — ang busiest month of them all..hay!

the year 2009 has been blissful for me. many things happened, opportunities opened and blessings received. may the year 2010 be more blissful, healthy and prosperous not just for me but for all of us.

a blessed new year to all!

dahil sa likas na malikot talaga ang mga paa ko, nagpagpasyahan ko naman na i-arrange na ang schedule ng travels ko for the first half ng 2010. yeah, as early as now may naka set na talaga akong travel plan. di ko na nga pinapansin ang nanay ko sa kakapangaral sakin, kung kailan daw ako mag sastart mag save for my future? i know, iknow. importante naman talaga na may savings kaso eh mas gusto ko pa talaga mag enjoy at makita ang iba’t-ibang lugar. siguro pag nag sawa na ako dun na din ako mag start na mag save. may trabaho naman eh kaya may pinagkukuhanan pa ng pang gastos..ahehe..for now, gala muna hangga’t gusto.

di ako pumasok ngayong araw sa trabaho. wala lang. wala naman akong sakit. siguro monday sickness meron pero other than that, im completely healthy.

narealize ko lang siguro na masyadong over worked na ako kaya ginusto ko lang na i-extend ang weekend ng kahit isang araw lamang. walang ginawa kundi kumain, matulog, manuod ng tv at mag internet. walang inisip na trabaho o kahit problema man lang. buhay mayaman in short..hahaha..and i think i needed this break. very much.

the poster of the Dinagyang 2010 has been recently released. with much anticipation, i am personally excited with next year’s festival come this jauary 2010. this will only be the third time that i will be watching the performances live. the beat of the drums accompanied with the dance of the performers is just intoxicating. that’s the reason i keep coming back year after year. maybe this is why Dinagyang has been adjudged by the ATOP as the best tourism event of the Philippines for three consecutive years. and now its in the Hall of Fame!

go Iloilo!